Anne ve Babaya Düşen En Önemli Görev Nedir?

Erken doğum ile dünyaya gelen aceleci bebekler hastanenin yoğun bakım servisinde müşahade altında alınırken anne ve baba olmak çok zordur. Bu nedenle prematüre bebek demek prematüre ebeveyn demektir. Yaşanan travmanın ve şokun etkisi ile anne ve baba olarak ne yapacağımızı, nasıl davranacağımızı ve olmusuz duygularımız ile nasıl başa çıkabileceğimizi yönetmek çok zordur.

Bana sorulan soruların başında ‘’ Bizi neler bekliyor , benzer bebeklerde ne tür sorunlar yaşanmakta ‘’ , ‘’Bebeğimiz için ne yapabilirsiz ‘’ veya ‘’ Doktorumuza ne sormalıyız ‘’ gibi endişeler gelmektedir.

Unutulmaması gereken en önemli 2 kuralı vardır. Bunun dışında anne ve baba olarak elininizden ne geliyorsa ona odaklanın.

• Siz bebeğin anne ve babasısınız, yani ne doktor nede hemşiresiniz. Dolaysıyla sağlık konularında hekimin sizi bilgilendirdiği konunun dışında daha fazla bilgi edinmenin sizi kaygılandırmak hariçinde hiçbir faydası yoktur. Bebeğiniz stabil ise yani nefes alıyor,besleniyor ve sindirim yapıyorsa o gün için şükredin. Yarının size ne getireceğini ancak yarın öğrenebiliriz.

• Çevrenizdekilerin söylediklerine ve internette var olan bilgilere itibar etmeyin. Prematüre bebeklerin hikayeleri ve ailelerin yaşadığı duygular benzer olsada, her bebek kendi genetik mirası ve koşulları ile dünyaya gelir. Dolaysıyla gelişimi ve sonuçları karşılaştırmak doğru değildir.

Özetlemek gerekirse ebeveynlere düşen en önemli görevler aşağıda sıralanmaktadır.

1. İyi ve güçlü olmak. Kısa vadede kuvöz ortamında ve uzun vadede ev ortamında bebekler annelerinin duygularından doğrudan etkilenir. Bebeklerin hissleri ve algıları çok güçlü olduğundan ebeveynlerinin duygularını bir sünger gibi emer.

2. Hijyene ve hastane kurallarına önem vermek. Kendine iyi bakmak ve böylece bebeği enfeksiyondan korumak.

3. Anne sütü temin etmek.

4. Doğru dokunuş ve uyaranlar ile yoğun bakımda bebeği ile bağ kurmak. Sevginizi aktarmak ve sevgi terapisi ile şifa vermek ( Kanguru Bakım).

5. Bebeğin sesi olmak. En doğrusunu her bebeğin annesi hisseder ve bilir, bu nedenle yolunda gitmeyenler ile ilgili farkındalık sahibi olmak.Annelik iç güdülerine güvenmek.

6. Bebeğin uzmanı olmak. Yani bebeğini davranışlarının iyi izlenmesi ve okunması.

7. Bebeğiniz mücadele ettiği sürece ona inanmaktan vazgeçmeyin. Zaman zaman çok zorda olsa umutsuzluğa kapılmayın.